Blackjoy is geen kennelnaam. Deze website heeft als bedoeling om jullie te informeren over het doen en laten van mijzelf met mijn honden. Waarom ik voor deze naam gekozen heb?
Omdat ik enkel zwarte labradors in de kennels heb, en dan is het eerste deel van de naam evident.
Het tweede deel van de naam heeft voor mij een dubbele betekenis.
Vooreerst wil dit zeggen dat het allemaal in eerste plaats om genieten draait, dit voor zowel mijzelf als voor mijn honden.
Wanneer ik met mijn honden op training gaan, op picking-up ben, aan field trials deelneem of gewoon thuis ben, dan wil ik dat we van elkaar genieten, de honden als ikzelf.
Maar Joy verwijst natuurlijk ook naar “Enjoy”, de hond die mij gebracht heeft waar ik nu sta, dit voor zowel mijzelf, als voor mijn honden.
Veel leesplezier !!
In 1991 kocht ik een golden retriever als huishond.
Het doel was dat hij gewoon moest luisteren…..
Een jaar later kwam ik toevallig in contact met iemand die met zijn labradors ging jagen.
Achteraf gezien is hij het begin van wat het nu is geworden, een passie.
3 Golden Retrievers zijn er geweest waar ik mee ging picking-uppen, maar ik wilde met mijn honden meer in de jacht.
En met alle respect voor de Goldens, maar met een labrador zou die kans op succes een stuk hoger liggen.
Dit bracht me in 2000 bij de Goodwood kennel van Jos Vanherk, om mijn eerste labrador aan te schaffen.
Met de reu Goodwood Zenith werd de passie nog groter.
Hij gaf me mijn eerste Field Trial overwinning.
En het moet niet gezegd worden dat het dan nog naar meer smaakte.
“Zen” is 12 jaar geworden en is bij mij thuis gestorven.
Goodwood Etsch was mijn tweede labrador die ik begin 2005 kocht.
Etsch heeft ooit 1 workingtest gelopen waar hij 3de werd, maar verder heb ik er geen wedstrijden mee gedaan en dit omwille van zijn iets te timide karakter.
Maar voor mij was hij een zeer goede picking-up hond. En dit is ook het liefste wat hij deed.
“Etsch” heb ik op 12 jarige leeftijd moeten laten inslapen
Eind 2005 kocht ik Enjoy des Quatre Cyprès uit een Belgische kennel.
Enjoy heeft me alles gegeven wat een retriever aan een voorjager kan geven.
Zeer aangename hond die vele Field Trials in binnen- en buitenland heeft gewonnen. Alsook 2x het Europees kampioenschap met het belgische team en als highlight is hij in 2010 Individueel Europees kampioen geworden.
Omdat de successen van Enjoy zo groot zijn, een goede gezondheid heeft en omdat hij een fantastisch karakter heeft, is het evident dat je probeert verder te gaan in deze bloedlijn.
“Joy” is bijna 16 jaar bij mij geweest en heb ik toen moeten laten inslapen.
Junior of ’t Angels Court, zoon van Enjoy, werd in 2011 mijn 4de labrador. Hij was getraind om de open Field Trials te starten, maar spijtig genoeg is hij veel te vroeg gestorven. Hij was nog geen 3 jaar oud.
Daarna is Jane des Ormeaux de Villebeton in de kennel gekomen, zij is dochter van Enjoy en daarbij ook het eerste teefje dat ik voorjaag. En ze volgde in de voetsporen van haar vader, ze werd op haar 3,5 jaar Belgisch en Internationaal Field Trial Champion. En ze won de ICC in 2018 in Denemarken.
Omdat de nakomelingen van Enjoy zeer aangename honden zijn en daarbij ook “the way of hunting” mooi is om te zien en om te hebben, is er Fendawood Huntsman “Hunter” gekomen. Hij is ook een zoon van Enjoy. Hunter heeft op 3 jarige leeftijd zijn eerste open FT. En datzelfde jaar won hij ook een IT in België en in Italië waardoor hij voor zijn 3,5 jaar Belgisch en Internationaal kampioen werd.
Nogmaals een bewijs dat deze lijn me enorm ligt en dan ook de volgende hond daarin moest zoeken. Deze hond heet Jersey Girls Young Blood “Buddy” en is zoon van Hunter.
Het trainen van retrievers is en blijft een hobby, maar je kunt het ook gerust een passie noemen.
Maar het belangrijkste is dat mijn honden en ik genieten van elk moment dat we samen zijn.
Sinds 2012 ben ik officieel FCI keurmeester en in deze functie probeer ik aan de voorjagers ook duidelijk te maken dat het niet enkel om presteren gaat, maar dat het genieten samen met je honden altijd de bovenhand moeten nemen.
De rest volgt wel…
Dirk